۳-آزمونی دیگر:

پس از آزمونی که در اسفندماه سال نود برای عالیترین مقام اجرایی شهرستان رقم خورد،اکنون شاهد آزمونی دیگر در قالب برگزاری انتخابات چهارمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا خواهیم بود.«حماسه ی سیاسی»با فراهم آوردن شرایط لازم و برابر برای کاندیداها و طیفهای سیاسی و ایجاد زمینه و انگیزه های لازم برای یک حضور رقم می خورد اگر بپذیریم که دیدگاه ها و برنامه ها در شرایطی برابر به صندوقهای رای و نظر مردم واگذار می شوند.

برگزاری یکی از کم حاشیه ترین انتخاباتها در آن سال ثبت نمره ی قبولی برای فرمانداری بود که این روزها در معرض آزمونی دیگر قرار گرفته است.آزمونی که مرحله ی نخست آن تشکیل هیت اجرایی انتخابات شورای اسلامی شهرستان بود.نگاهی به نامهای اعلام شده نشان می دهد که  این هیات ،فراتر از تعلق خاطر به یک جریان سیاسی ،چیده شده است که این خود می تواند نویدی برای فراهم آوردن شرایط حضور طیف های مختلف سیاسی و سلایق مختلف  و بویژه منتقدین و مخالفین جریان حاکم بر شورای فعلی باشد.

گرچه همزمان شاهد برگزاری انتخابات ریاست جمهوری نیز خواهیم بود، اما ادامه ی روند برگزاری انتخاباتی که به دلیل محلی بودن ،تاثیر گذاری عینی تر و رقابت نزدیکتر، می تواند حاشیه های زیادی به دنبال داشته باشد،مستلزم نگاهی همه جانبه تر و دقیق تر است که امیدواریم نمره قبولی دیگری برای فرمانداری به دنبال داشته باشد که تا اینجا موفق شده زمینه ی حضور افراد و سلایق مختلف را فراهم آورد.

۲-یک گام به پیش:

عملکرد چند دوره شوراها،قاعدتا می بایست به افزایش آگاهی مردم نسبت به وظایف و حدود اختیارات اداره کنندگان شهر منجرشده باشد.این آگاهی  به طور قطع در انتخاب اداره کنندگان شهر،خود را نشان خواهد داد.این آگاهی باید به تدریج از انتخاب معتمدین محلی به انتخاب مدیران و برنامه ریزان بیانجامد.با اذعان به اینکه مطالبات امروز شهروندان،با مطالبات چند سال قبل تفاوت زیادی نموده و امروز نیازهای یک شهر از آسفالت کوچه و خیابان و روشنایی معابر بسیار فراتر است،حضور و انتخاب اعضایی را میطلبد نگاهی فراتر از یک محله  و فامیل داشته باشند.امروز به شورایی نیازمندیم که بیش از رسیدگی و  رتق و فتق  فامیل و یا حل مشکلات اولیه  محله ی خود ،پاسخگوی مطالبات جوانان و ساکنین قابل توجه غیربومی همراه با فراهم آوردن حداقل امکانات لازم برای آنان باشد.

شهری که در مرکز یک منطقه جغرافیایی با قابلیتهای مهم توسعه ی اقتصادی قرار گرفته ،نیازهایی فراتر از تفکر افرادی دارد که محله ای بیاندیشند و چه بسا غافل ماندن از توسعه ی همه جانبه ،مشکلاتی به بار آورد که برون رفت از آنها بسیار سخت  باشد.تقابل فرهنگهای مختلف به دلیل حضور جمع زیادی از هموطنان به واسطه توسعه ی اقتصادی ،مسئولیتی خطیر برای مدیران بویژه مدیریت شهری ایجاد می نماید که امید است انتخاب کنندگان آن را مورد توجه جدی قرار دهند.

۱-آنچه خواهد ماند

این روزها نیز خواهد گذشت،همچنان که روزهای سرنوشت ساز دیگری گذشتند.چه حماسه نام گذاشته شود و چه نامی دیگر.آنچه می ماند قضاوت آیندگان در مورد رفتار و سطح اندیشه ی ماست .راه را برای فرزندانمان هموارتر کنیم تا نخواهند به آنچه  که ما بدان نپرداختیم ،بپردازند و یا بخواهند وقت و انرژی خود را برای تخریب آنچه بد ساختیم،بگذارند.

به گزارش خبرنگار بهارنیوز، سیدمحمد خاتمی افزود: درواقع این نظام مبنایی دارد به نام قانون اساسی. البته هیچ اشکالی ندارد که کسی به قانون اساسی نقد داشته باشد اما مبنای نظم ما قانون اساسی است. همین قانون اساسی یک اصلی دارد به نام اصل ولایت فقیه که همه ما به آن پایبندیم و چنانچه این اصل را حذف کنیم یک نظریه فقهی می‌شود در مقابل سایر نظریات فقهی دیگر. این اصل وجود دارد و همه ماهم باید به آن اعتقاد داشته باشیم.  آقای خاتمی ضمن تاکید بر جایگاه ملت و حقوق مردم در قانون اساسی افزود: در کنار مبحث ولایت فقیه حقوق ملت نیز مطرح شده است و در ادامه همین مسئله اعلام شده است که همه امرو از طریق انتخابات صورت می‌گیرد.
بخش‌هایی دیگر از اظهارات امروز آقای خاتمی به نقل از خبرنگار بهارنیوز که در این جلسه حضور داشت را بخوانید با این توضیح که به دلیل اهمیت و فوریت خبر، اظهارات ایشان به شکل کوتاه شده، چکیده و پراکنده می‌باشد:
…رئیس‌جمهور هم مجری قانون است و هم یک وظیفه نظارتی دارد در مقابل انحرافات و نقض قوانین.
… مشکل اصلی مان نقض قوانین در همه ابعاد است. ای کاش یک دادگاه قانون اساسی داشتیم با قضات و حقوق دانان و کارشناسان بی طرف و خبره تا همه قوانین را اجرا کنند وناقضان قانون مجازات شوند.(ضمانت اجرا و…)
… ما با تهدیدهای مختلف روبرو هستیم و فشارهای خارجی و دچار انزوای بین المللی شدیم. ساز و کار خروج از بحران مشخص است. باید بایک سیستم تعاملی و با پایبندی به اصول و ارزش‌های ملی و منافع ملی با جهان روبرو شویم…
…مسائل هسته ای… در زمان ما (دولت اصلاحات) بود که استفاده از تکنولوژی هسته ای برای نخستین بار به رسمیت شناخته شد. ما دنیا را تحریک نکردیم میلیاردها دلار خرج شد. اعتماد سازی بین المللی شد.
…بیانات رهبری مبنی بر داشتن، حکمت، مصلحت و عزت باید سرلوحه همه کارها باشد.
… جنگ تحمیلی به ما خسارات مادی فراوان زد اما دلبستگی به ایران و اسلام و ارزش‌ها را بیشتر کرد یک مادر با افتخار فرزندش رو به جنگ می‌فرستاد همدلی و همبستگی بیشتر بود.
… الان جدای از مشکلات و بحران‌های مختلف اقتصادی و سیاسی و بین المللی، اعتمادها هم از بین رفته است. بهترین افراد نظام و زجرکشیده‌های انقلاب در زندانند. باید به سرمایه‌های اجتماعی بها داده بشود. ما الان شاهد فساد اجتماعی در همه لایه‌ها هستیم.
…بنیان اقتصاد لطمه دیده است. سازمان برنامه را کان لم یکن کردند. سازمان برنامه قلب تپنده تصمیمات مختلف و برنامه‌های گوناگون درمسیر توسعه بود.
… در دوره اصلاحات چشم انداز بیست ساله زمان ما تدوین شد و شاهکارش هم برنامه چهارم توسعه بود. ظرف چهارسال با۱۰۰ میلیارد دلار رشد ۸ درصدی اقتصاد تورم یک رقمی و ایجاد۷۰۰۰۰۰شغل، حساب ذخیره ارزی برای کنترل نوسان‌های ارزی و…
… باید از همه نیروها استفاده کنیم دیگر نباید شاهد آمدن یک جریان سرکار باشیم و باید بدانیم که دیگر یک جریان منحصرا نمی تواند مملکت ار اداره کند. هرچند سلایق مختلف باشد اما در مقام اجرا می‌توان شاهد یک جامعیت در مدیریت کشور بود و دولتی که از همه نیروهای کارآمد از تمام گروه‌ها استفاده کند.
…چرا بهترین جوانان ما با بهانه‌های عجیب و غریب درزندان‌اند؟ چرا باید آقایان موسوی و کروبی در حصر باشند؟ معقول این بود که شروطی که داشتیم بگوییم آزادی زندانیان، انتخابات سالم و آزاد تبدیل فضای امنیتی به سیاسی و رفع حصر. البته من شرایط یک انتخابات آزاد و رقابتی را گفتم. مقصودم شرط گذاری برای انتخابات نبود. من شخصا به عنوان یک شهروند این کشور از ماحصل یک انتخابات سالم توقع آزادی زندانیان سیاسی باز شدن فضای امنیتی و تبدیل آن به فضای باز، نزدیکی دل‌ها ورفع کدورت‌ها و کینه‌ها را خواهم داشت…
… مطمئنم همه اینها که هزینه داده‌اند به دنبال انتقام و کینه توزی علیه نظام نیستند بلکه برایشان تغییر این فضا مهم است. البته در این فضا من معتقدم همگی باید به قانون اساسی پایبند باشند و هرکسی درجای خودش باشد
…در کشور، تهمت، پرونده سازی و دروغ شده یک ارزش، دائم ما را به انواع تهمت ها، جاسوس سیا، موساد، ام آی سیکس، سوروس ووو… مورد هجمه قرار می‌دهند و یک فضایی هم برای دفاع وجود ندارد. یک بار محاکمه کنید اگر واقعا وجود دارد تا معلوم بشود.
…همین علی آقای مطهری هم بنده خدا صحبت‌ها و انتقاداتی کرده است. فرزند شهید مطهری است. همه هم می‌دانند عنصر باسواد، معتقد و معتدلی است ببینید چه نسبت‌هایی به ایشان زده‌اند؟ سالهاست می‌گوییم و فریاد می‌کشیم فضای تبلیغاتی جامعه باید از دروغ پردازان و پرونده سازان و فحاشان پاک بشود اما همچنان مصونیت آهنین دارند و طرف مقابل هم حتی اجازه دفاع ندارد!
…کارشناسان و اساتید دانشگاهی گزارشی داده‌اند به ما که حداقل چهار سال طول می‌کشد که تازه برسیم به نقطه صفر برنامه چهارم! یعنی فردا نه تورم شما یک رقمی می‌شود نه اشتغال انفجاری ایجاد و نه مشکلات بین‌المللی و خارجی‌تان به این سادگی‌ها رفع می‌شود. تازه اگر همه نیروها با هم همکاری کنند از رهبری تا همه ارکان توقع معجزه نباید داشته باشیم.
…رویکردهای سیاسی، امنیتی- اطلاعاتی بوده است که ما را به این روز کشانده…اگر این رویکردها عوض شود می‌شود کار کرد اما اگر نشود محال است بتوان کاری کرد. بنده نشانی از تغییر رویکردها هم نمی‌بینم…البته هرکس می‌خواهد کار کند باید هماهنگ با رهبری کار کند و رهبری او را بخواهد و یا لااقل مقابل او نباشد. البته اگر کوچک‌ترین نشانی از تغییر‌ها وجود داشت می‌شد برای حضور در عرصه فکر کرد اما متاسفانه هیچ علامتی دیده نمی‌شود.
… اما نکته دوم امیدهایی است که ایجاد شده است. واقعیت این است که نمی‌گذارند وارد صحنه شویم. اینها هم شوخی است که موج ایجاد شود و فلان و فلان بلکه اگر هم ایجاد شود ببینید فرضا بنده هم آمدم. ناراحتی و نگرانی آنها بیشتر می‌شود و هزینه‌اش را بر سر شما خالی می‌کنند و این هزینه، هزینه بی‌نتیجه‌ای خواهد بود. شخصا برای من هزینه‌ای که بابت ورود اشخاصی چون من به مردم و کشور تحمیل شود، غیرقابل تحمل است. خصوصا وقتی آنها نمی‌خواهند و نمی‌گذارند چگونه می‌توان آمد و از آن بالاتر چگونه می‌توان مملکت را با این همه مشکل و معضل به پیش برد؟…فرض بگیریم برای آمدن ما هزینه می‌دهیم که مثبت شود، اما نه اینکه هزینه بدهیم که بدتر شود.
… مگر آقای موسوی بعد از ۲۰ سال دوری از سیاست نگفت: او برای نجات نظام آمده، در حالیکه اینها می‌گویند او برای براندازی آمده بود!
…من اگر بخواهم بیام چهارچوب‌های خودم را دارم. در چهارچوب نظام و رهبری کار کردن از اصول کاری من است. اما اگر من بیایم و بخش‌هایی عمده از نظام موافق نباشند تمام دستگاه هایشان را علیه من راه خواهند انداخت.
…در دوره‌های قبل (۷۶ تا ۸۰) کار کردن راحت تر بود و آقای هاشمی زیر ساخت‌های مناسبی فراهم کرده بودند اما الان، چه؟ مردم هم توقع دارند همه چیز یک شبه عوض شود و این فشارها را تشدید خواهد کرد.
… در مقابل این همه لطف و احساس مردم و شما ایثارگران عزیز بنده کوچک هم هر فداکاری حاضرم بکنم تا خدمتی کرده باشم. اما همه قرائن و شواهد می‌گویند نمی‌گذارند، به همین دلیل به نظرم شخصیتی که کارآمد است اما حساسیت کمتری روی اوست بهتر می‌تواند کار کند…

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آیت الله هاشمی رفسنجانی ، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در دیدار اعضای اتاق بازرگانی تهران و کمیسیون‌های این اتاق، بخش خصوصی و فعالان اقتصادی و کارآفرین را موتور توسعه و رفاه کشور خواند و با اشاره به اهمیت این بخش در قانون اساسی و به‌خصوص تفسیر صدر اصل ۴۴ این کانون گفت: پس از توسعه زیربناهای اقتصادی کشور در سالهای بعد از جنگ و رفع موانع قانونی همچون ابهامات اصل ۴۴، انتظار این بود که با کاهش تصدی‌گری دولت و وابستگی بودجه به نفت، توانمندی بالای بخش خصوصی، خدمات و بازرگانی کشور با حمایت‌های مسئولان به منصه ظهور برسد و علاوه بر انقلاب اقتصادی در کشور، بازارهای منطقه و حتی جهان را زیر گام‌های کارآفرینان مستعد ایران اسلامی ببینیم.

آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، با ابراز تأسف از اینکه طی سالهای اخیر به دلیل بی‌توجهی به برنامه‌ها و سند چشم‌انداز، نه تنها این اتفاق نیفتاده، بلکه وابستگی کشور به نفت و تصدی‌گری دولت افزایش یافته، تصریح کرد: این اتفاق حاصل بی‌اعتمادی به توانمندی اقشار گوناگون و به‌خصوص نخبگان و فرهیختگان بخش‌های مختلف کشور و سرمایه‌های انسانی بود و نتیجه‌اش ضعف مفرط بخش خصوصی و یکه‌تازی دولت و سایر بخش‌های حکومت در عرصه اقتصاد، فرهنگ و اجتماع است.

ایشان در ادامه تولیدکنندگان و کارآفرینان کشور را دردآشناترین بخش در زمینه اقتصاد و معیشت مردم خواند و انتظارشان برای خالی نکردن پشت آنان توسط دلسوزان در برهه حساس کنونی را به حق خواند و گفت: همان‌گونه که پس از جنگ از فعالان عرصه اقتصاد کشور برای رفع محرومیت‌ها و توسعه کشور دعوت به عمل آوردیم، اکنون نیز همین انتظار را از تولیدکننده‌ها و کارآفرینان نجیب و صبور کشور داریم و در این راه باید امکانات کشور برای تقویت تولید و حمایت از صنعت کشور به کار گرفته شود.

رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام بی اعتمادی و قانون‌گریزی را سمّ مهلک اداره و تعالی کشور خواند و تقاضای اقشار گوناگون برای تغییر شیوه اجرایی کشور را جدّی عنوان کرد و گفت: راه جبران کاستی‌ها و ناکارآمدی‌ها بازگشت اعتماد مردم و به‌خصوص نخبگان و فرهیختگان که مغز متفکر پیشرفت و رشد کشور هستند و نیز قانون‌گرایی است.

ایشان همچنین  افزود: جلب اعتماد مردم و قانون‌گرایی در سایه مشارکت واقعی و فراگیر همه دلسوزان و وفاداران به جمهوری اسلامی و نیز تعامل عملی و نه شعاری با دنیا قابل تحقق است و از این مسیر است که ابتدا حماسه سیاسی و سپس حماسه اقتصادی زمینه اجرایی خواهد یافت.

آیت‌الله هاشمی رفسنجانی جمهوری اسلامی ایران را دارای منطق و عقلانیت خواند و شاهد مثال را نحوه تعامل داخلی و بین‌المللی مسئولان کشور در سال پایانی جنگ تحمیلی و پس از آن دانست و گفت: اگر ما حقوق حقه خود را بر مبنای منطق و عقلانیت عمومی و اصول حکمت، عزت و مصلحت دنبال کنیم آمریکا، اسرائیل و قدرت‌های زورگو به جای ما در صندلی اتهام سلاح هسته‌ای، حقوق بشر و مداخله در کشورها قرار خواهند گرفت.

در ابتدای این دیدار آقایان حسینی، شمس اردکانی، ملکی، صدیق، سلطانی، نبوی و چند تن دیگر از اعضای اتاق بازرگانی تهران، دیدگاه‌های خود را در خصوص اوضاع اقتصادی کشور و نیز انتخابات پیش رو در محورهای زیر بیان داشتند:

-دیدگاه‌های شخصی و گفتمان اجرایی حاکم، بخش خصوصی کشور را به انزوا کشانده است.

-برنامه‌های پنج ساله کشور و اسناد بالادستی چون سند چشم‌انداز حاصل تجربه و کارشناسی نخبگان و سرمایه‌های انسانی کشور بوده که اکنون مورد بی‌مهری قرار گرفته است.

-بخش خصوصی راه جبران ناکارآمدی‌ها را مشارکت جدّی در انتخابات می‌داند.

-موفقیت رئیس جمهوری آینده بستگی به جلب اعتماد در داخل و عرصه بین‌المللی دارد.

-مشکل اصلی کشور بی‌انضباطی مالی ناشی از صرف درآمد کشور در هزینه‌ها به جای سرمایه‌گذاری است.

-باید به جایی برسیم که مصرف داخلی نفت و گاز تبدیل به سرمایه‌گذاری برای تولید ثروت گردد.

-در زمینه سدسازی و امور زیربنایی دارای مزیت نسبی در منطقه هستیم و این می‌تواند برای کشور درآمدزا و افتخارآفرین باشد.

-می‌توانیم به لحاظ توانمندی، سالیانه بیش از ۱۰ میلیارد دلار درآمد خارجی از تولید انرژی و برق داشته باشیم.

-کشور در حال حاضر در زمینه ساخت زیربناها و آمادگی برای جهش اقتصادی در وضعیت خوبی است، اما متأسفانه ناکارآمدی اجرایی کشور را به بن‌بست رسانده است.

-پیش از فضای اقتصادی کشور عرصه فرهنگی، اخلاقی و اعتقادی دچار آسیب شده است.

-      کارگزاران نظام اسلامی باید از بیوت مطمئن برگزیده شوند.

-  مطالبه جدّی بخش خصوصی این است که آیت‌الله هاشمی رفسنجانی به عنوان مجری سازندگی کشور دوباره پا به عرصه اجرایی بگذارد.

یکی از خوانندگان محترم لامرد نوشت در پیغامی پرسیدند که آیا مطلبی دارم در این مورد برای گفتن؟ چه بگویم دوست عزیز. مطالب همون چیزهائی است که یکسال پیش در صدها مقاله من و بسیاری از هموطنان دیگر در سراسر ایران بازگو کردیم یا هم نفس با هزاران ایرانی در خاموشی آرزو کردیم.
در قرون جهل و کم توانائی، با نگاهی مملو از درخواست، سر و دستهایمان را بسوی بالا نگاه داشتن ابزار کارمان بود. ولی مدتیست که این کولبار ابزار ما مملو و پر از مهارتها، منابع بازسازی، شبکه های آشنائی و آگاهی از چگونه به همنوعان خود کمک کردن شده است.
وسائل ارتباط جمعی میگویند که ارگانهای رسمی به بسیاری از امور عمده در منطقه رسیدگی کرده اند. ما نیز برای اینکه بدانیم چه میتوانیم بکنیم آسان است که به درون خود، و به خود در درون خانواده، محله و شهر خود نگاهی کنیم… چه چیزها، چه پشتگرمیهائی (هر قدر کم یا زیاد) شما را به خود، به خانواده، به محله و شهر خود مربوط، وابسته و دلگرم میکند؟ انسانهائی که مورد مصیبتهای طبیعی یا صدمات غیرقابل جلوگیری قرار میگیرند، اغلب عمده ی این بستگیها و ارتباطها را از دست میدهند. صدمات آنها، و در نتیجه کمکهائی که ما میتوانیم در سددشان باشیم در همان امور زندگی است:

 صدمات جانی – اعم از مرگ یا مجروح شدن؛
صدمات مالی و مادی – اعم از از بین رفتن یا خرابیهای وارد شده بر خانه، بر کسب و کار و منابع درآمد؛
صدمات محلی و محله – اعم از صدمات وارد شده بر سیستمهای زیربنائی آب و برق، مدارس و بیمارستانها و ادارات، یا صدمات وارد شده بر محله ی زلزله زدگان، بر فروشگاهها، رستورانها، مراکز تفریح ، خدمات و کسب و مغازه هائیکه کارهای روزمره مردم را راه میانداختند و به مردم آن محل و شهر حس نرمال بودن میدادند؛
صدمات روحی و روانی – اعم از ُشک وارد شده براثر نوسانات زلزله، ُشک خانه و زندگی از دست رفته، ُشک عزیزان از دست رفته، شُک احساس بی کسی و بی پناهی و ناگهان آینده ای ناشناخته و غیرقابل پیش بینی داشتن.
به توشه بار مهارتها، دانسته ها، شبکه های ارتباطی خود رجوع کنید و با بکار انداختن آنها راههای دور را نزدیک کرده و به این مردم و خانواده ها و محله هاشان کمک کنید.
مدلها و الگوهای مبارزه با کاهش صدمات زلزله فقط شامل مدلهائی که توسط مراکز دانشگاهی یا دولتی اجرا میشوند نیستند. مردم عادی در شهرها و محله های خود دائم در حال ابداع و پیگیری الگوهای تجربی و کاربردی هستند، که اغلب بصورت خودجوش در مواقع لزوم در همه ی امور زندگیشان خلق شده و بصورت مفید بکار بسته میشوند. بسیاری از این الگوها با در دست داشتن ابزار مدرن امروزی، مثل تلفن همراه، اینترنت و وسائل بانکی و ترابری سریع برای ساختن شبکه های مردمی در جهت کمک به آسیبزدگان بسیار کارآ بوده اند.
احوال ما انسانها در رابطه با صدمات زلزله (مانند اکثر داستانهای زندگیمان روی زمین) آن مسیر شروع، جریان و خاتمه را طی میکند. آسان است که باندیشیم که خانواده ها و محله هائی که در رابطه با زلزله قرار گرفته اند، ۱- کجا بوده اند، ۲- چه تغییرات و صدماتی بسرشان آمده، ۳- و چگونه کمکیهائی نیاز دارند تا بتوانند به ساحلی که قبل از مصیبت در آن بسر میبردند بازگردند.
یکی از مهمترین امور در این جریان البته امور قلب و روان است… که هموطنان آسیب دیده ی ما یادآوری بشوند که افرادی هستند که در دغدغه کمک به آنها هستند، که دوستان ناشناسی هستند که قلبشان در دلگرمی به بهبود و کمک به آنها میتپد، که اقوام نادیده شان با صبر و پیگیری دست در دست آنها خواهند داشت تا زمانیکه آنها بتوانند خود را از این طوفان به ساحل امنیت برسانند.

از توشه سنگین ابزار و مهارتهای خود استفاده کنیم و به خواسته های خود برسیم – یا مدد!

یکی از خوانندگان محترم لامرد نوشت در پیغامی پرسیدند که آیا مطلبی دارم در این مورد برای گفتن؟ چه بگویم دوست عزیز. مطالب همون چیزهائی است که یکسال پیش در صدها مقاله من و بسیاری از هموطنان دیگر در سراسر ایران بازگو کردیم یا هم نفس با هزاران ایرانی در خاموشی آرزو کردیم.
در قرون جهل و کم توانائی، با نگاهی مملو از درخواست، سر و دستهایمان را بسوی بالا نگاه داشتن ابزار کارمان بود. ولی مدتیست که این کولبار ابزار ما مملو و پر از مهارتها، منابع بازسازی، شبکه های آشنائی و آگاهی از چگونه به همنوعان خود کمک کردن شده است.
وسائل ارتباط جمعی میگویند که ارگانهای رسمی به بسیاری از امور عمده در منطقه رسیدگی کرده اند. ما نیز برای اینکه بدانیم چه میتوانیم بکنیم آسان است که به درون خود، و به خود در درون خانواده، محله و شهر خود نگاهی کنیم… چه چیزها، چه پشتگرمیهائی (هر قدر کم یا زیاد) شما را به خود، به خانواده، به محله و شهر خود مربوط، وابسته و دلگرم میکند؟ انسانهائی که مورد مصیبتهای طبیعی یا صدمات غیرقابل جلوگیری قرار میگیرند، اغلب عمده ی این بستگیها و ارتباطها را از دست میدهند. صدمات آنها، و در نتیجه کمکهائی که ما میتوانیم در سددشان باشیم در همان امور زندگی است:

 صدمات جانی – اعم از مرگ یا مجروح شدن؛
صدمات مالی و مادی – اعم از از بین رفتن یا خرابیهای وارد شده بر خانه، بر کسب و کار و منابع درآمد؛
صدمات محلی و محله – اعم از صدمات وارد شده بر سیستمهای زیربنائی آب و برق، مدارس و بیمارستانها و ادارات، یا صدمات وارد شده بر محله ی زلزله زدگان، بر فروشگاهها، رستورانها، مراکز تفریح ، خدمات و کسب و مغازه هائیکه کارهای روزمره مردم را راه میانداختند و به مردم آن محل و شهر حس نرمال بودن میدادند؛
صدمات روحی و روانی – اعم از ُشک وارد شده براثر نوسانات زلزله، ُشک خانه و زندگی از دست رفته، ُشک عزیزان از دست رفته، شُک احساس بی کسی و بی پناهی و ناگهان آینده ای ناشناخته و غیرقابل پیش بینی داشتن.
به توشه بار مهارتها، دانسته ها، شبکه های ارتباطی خود رجوع کنید و با بکار انداختن آنها راههای دور را نزدیک کرده و به این مردم و خانواده ها و محله هاشان کمک کنید.
مدلها و الگوهای مبارزه با کاهش صدمات زلزله فقط شامل مدلهائی که توسط مراکز دانشگاهی یا دولتی اجرا میشوند نیستند. مردم عادی در شهرها و محله های خود دائم در حال ابداع و پیگیری الگوهای تجربی و کاربردی هستند، که اغلب بصورت خودجوش در مواقع لزوم در همه ی امور زندگیشان خلق شده و بصورت مفید بکار بسته میشوند. بسیاری از این الگوها با در دست داشتن ابزار مدرن امروزی، مثل تلفن همراه، اینترنت و وسائل بانکی و ترابری سریع برای ساختن شبکه های مردمی در جهت کمک به آسیبزدگان بسیار کارآ بوده اند.
احوال ما انسانها در رابطه با صدمات زلزله (مانند اکثر داستانهای زندگیمان روی زمین) آن مسیر شروع، جریان و خاتمه را طی میکند. آسان است که باندیشیم که خانواده ها و محله هائی که در رابطه با زلزله قرار گرفته اند، ۱- کجا بوده اند، ۲- چه تغییرات و صدماتی بسرشان آمده، ۳- و چگونه کمکیهائی نیاز دارند تا بتوانند به ساحلی که قبل از مصیبت در آن بسر میبردند بازگردند.
یکی از مهمترین امور در این جریان البته امور قلب و روان است… که هموطنان آسیب دیده ی ما یادآوری بشوند که افرادی هستند که در دغدغه کمک به آنها هستند، که دوستان ناشناسی هستند که قلبشان در دلگرمی به بهبود و کمک به آنها میتپد، که اقوام نادیده شان با صبر و پیگیری دست در دست آنها خواهند داشت تا زمانیکه آنها بتوانند خود را از این طوفان به ساحل امنیت برسانند.

از توشه سنگین ابزار و مهارتهای خود استفاده کنیم و به خواسته های خود برسیم – یا مدد!